Προτεινόμενα της Ιστοσελίδας WWW.ABC10.GR!

Αναστασιος Μπασαράς: Εξήντα δύο Χρόνια και Δυό Μήνες Μετά… Οδοιπορικό Αναμνήσεων
Ήταν χρόνια πολλά, που ήθελα να κάνω αυτό το οδοιπορικό. Και, πάνω από τριάντα. Παλιότερα, ήθελα να το κάνω μαζί με τον Λάμπρο, τον αγαπημένο μου αδελφό και μέντορα, γιατί μαζί ζήσαμε εκείνο το καλοκαίρι στους τόπους-ορόσημα του οδοιπορικού. Εκείνος, ήταν 23 ετών, υπενωμοτάρχης στη τότε Ελληνική Βασιλική Χωροφυλακή, καπετάνιος στο σταθμό της Χωροφυλακής στο Παλιοσέλλι της Κόνιτσας. Εγώ στα 16, στην Τετάρτη τάξη του Γυμνασίου Καλαμπάκας (πρώτη Λυκείου σήμερα), γνωστός και σαν ο πρώτος γιατί ήμουνα σε όλες τις τάξεις ο πρώτος μαθητής.
Αναστάσιος ΜΠΑΣΑΡΑΣ: 13 Δεκεμβρίου 1967: Τί Μέρα και Αυτή; Το κίνημα των Αεροπόρων κατά της Δικτατορίας! 116 Σμηναρχία Μάχης. Ήμουν εκεί!
116 Σμηναρχία Μάχης, Άραξος. Ήταν Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου του 1967. Η μέρα μάλλον βροχερή, η υγρασία στον Άραξο ανυπόφορη, η αεροπορική δουλειά μεσοβδόμαδα, όχι στο φόρτε της. Και, αυτό γιατί είχε πιάσει το φόρτε της, με 5-6 εβδομάδες επιφυλακή και σκληρή δουλειά λόγω του θέματος της Κύπρου. Τα αεροπορικά μέσα, από τα αεροσκάφη μέχρι τα οπλικά συστήματα, τα μέσα Τ-Η, Η/Ζ , ΜΜ και αποθέματα σε μάξιμα διαθεσιμότητας.
Αναστάσιος Μπασαράς: Α ρε Μάνα, πόσο μεγάλη ήσουνα!
1951. Και, ήταν δεν ήταν ούτε τριάντα. Και, είχε ήδη πέντε παιδιά. Το ένα το πρώτο, το έχασε στα δεκαοκτώ της. Ο παππούς μου, ο Γιώργος ο Σκρέκας, την πάντρεψε στα δεκάξι της, για να έχει ένα στόμα λιγότερο να ταίζει. Και τη θυμάμαι, να κρατάει ένα σπίτι. Να ξυπνάει από τα άγρια μεσάνυχτα. Να ανοίξει το κοτέτσι. Να φουκαλήσει τη ρούγα. Να πάει στο πηγάδι κοντά 200 μέτρα, 3 4 φορές την ημέρα, από το σπίτι να γεμίσει και να κουβαλήσει δύο τρία γκιουμια νερό για να πλύνει τα κούτσικα, όταν θα ξυπνούσαν και τις άλλες χρήσεις της ημέρας. Να βράσει τα αυγουλάκια και να καψαλήσει το ψωμί για να φάνε προτού πάνε στο σχολειό.