29 Ιουλίου 1913. Η πρεσβευτική διάσκεψη των μεγάλων δυνάμεων του Λονδίνου ανακήρυξε την Αλβανία σε ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος, του οποίου τα χερσαία σύνορα θα καθόριζε διεθνής επιτροπή.
Η διεθνής αυτή επιτροπή με βασικό κριτήριο τη μητρική γλώσσα του κα-τοικούντος στην περιοχή πληθυσμού και τη γεωγραφική σύνθεσή του αποφάσισε και πρότεινε την σημερινή οριοθετική γραμμή μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, με συνέπεια να αποστερήσει από την ελληνική επικράτεια τόσο την περιοχή μέχρι του ποταμού Σκούμπη (Γενούσου), ο οποίος διαιρεί την Αλβανία σε δύο εθνολογικά διακεκριμένα μέρη, δηλαδή την ση-μερινή Βόρεια Ήπειρο, όσον και τη νήσο Σάσωνα, η οποία είχε παραχωρηθεί στην Ελλάδα με την Συνθήκη της προσάρτησης των Ιονίων Νήσων (Λονδίνο, 29 Μαρτίου 1864).
*Υποστρατήγου ε.α. Νικολάου Ζαρκάδα
SPUTNIK PHOTO AGENCY / REUTERS
Το τελευταίο διάστημα διαμορφώνεται μία τάση προσαρμογής της ελληνικής διπλωματίας στη διεθνοπολιτική πραγματικότητα. Οι επικρατούσες συνθήκες περιορίζουν τις μέχρι τώρα κυρίαρχες αντιλήψεις και θέσεις, σχετικά με τη φύση του διεθνούς συστήματος, τα όρια της κανονιστικής του λειτουργίας και τον συνακόλουθο τρόπο άσκησης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής˙ ιδιαίτερα έναντι της Τουρκίας.
Read more: Χρήστος Ζιώγας*: H απευκταία προοπτική μίας ελληνοτουρκικής σύγκρουσης
Τα απίθανα γίνονται πιθανά και τα πιθανά γίνονται απίθανα. Αυτός είναι ο «αγγελικός» κόσμος της Μέσης Ανατολής και αποδεικνύεται από τα τελευταία γεγονότα, σε αυτόν τον αμείλικτο πολυμετωπικό πόλεμο, που έχουν πολύ πόνο, αίμα, δάκρυα, ίντριγκα, ανίερες συμφωνίες, αναγκαίες θυσίες και όλα τα στοιχεία του πολέμου εξουσίας, όπως τα είδαμε με τόσο χαρακτηριστικό τρόπο, στις εξαιρετικές σειρές «Game of Thrones» και «House of Cards». Η εκτέλεση του στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί, εμπεριέχει όλα τα παραπάνω.
Read more: Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης*: “Στρατηγός Σουλεϊμανί. Η αναγκαία Θυσία για ΗΠΑ και Ιράν”
Η Ευρωπαϊκή Ένωση βιώνει ίσως την μακροβιότερη περίοδο κρίσης από την ίδρυσή της, που ξεκίνησαν το 2005 και φτάνει μέχρι και σήμερα. Η κατάσταση αυτή μοιάζει σαν ένα σπιράλ διαδοχικών κρίσεων, που ξεκινάει από την απόρριψη του Συντάγματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και φτάνει μέχρι την μεταναστευτική κρίση και την κρίση χρέους.
Πριν τα δημοψηφίσματα σε Γαλλία και Ολλανδία, η ΕΕ θεωρούνταν ως μία συνεκτική και ισχυρή πολιτική και οικονομική συμμαχία και ένας συνομιλητής άξιος προσοχής στο διεθνές προσκήνιο, τόσο σε πολιτικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Στην Σύνοδο Κορυφής της Κοπεγχάγης (2002) αποφασίστηκε η μεγαλύτερη διεύρυνση στην ιστορία της ΕΕ με ένταξη δέκα κρατών, μεταξύ αυτών και η Κύπρος και το σύνολο σχεδόν των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης που ήταν στην σφαίρα επιρροής της πρώην ΕΣΣΔ κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Τον τελευταίο καιρό η Τουρκία, στα πλαίσια του συνόλου των διεκδικήσεων της στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο, προχωρεί σε κλιμάκωση των πιέσεων προς την Ελλάδα για κοινό διάλογο ή Προσφυγή στην Χάγη, σχετικά με το θέμα των γκρίζων ζωνών και του καθεστώτος των ελληνικών νησιών.
Περισσότερα ΕΔΩ!
*Αντιστρατήγου ε.α. - Νομικού
Page 33 of 106
