|
Είπαμε, αυτές τις άγιες χριστουγεννιάτικες μέρες να αφήσουμε στην άκρη -για μια ανάσα- τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς και την αδιάκοπη αρθρογραφία, και να γίνουμε πάλι παιδιά! Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης,«Η Σταχομαζώχτρα» Πρωτοδημοσιεύτηκε το 1889.
Κατεβάστε ΕΔΩ! και Καλή ανάγνωση! Μεγάλην ἐξέφρασεν ἔκπληξιν ἡ γειτόνισσα τὸ Ζερμπινιώ, ἰδοῦσα τῇ ἡμέρᾳ τῶν Χριστουγέννων τοῦ ἔτους 187… τὴν θεια-Ἀχτίτσα φοροῦσαν καινουργῆ μανδήλαν, καὶ τὸν Γέρο καὶ τὴν Πατρώνα μὲ καθαρὰ ὑποκαμισάκια καὶ μὲ νέα πέδιλα. Τοῦτο δὲ διότι ἦτο γνωστότατον ὅτι ἡ θεια-Ἀχτίτσα εἶχεν ἰδεῖ τὴν προῖκα τῆς κόρης της πωλουμένην ἐπὶ δημοπρασίας πρὸς πληρωμὴν τῶν χρεῶν ἀναξίου γαμβροῦ, διότι ἦτο ἔρημος καὶ χήρα καὶ διότι ἀνέτρεφε τὰ δύο ὀρφανὰ ἔγγονά της μετερχομένη ποικίλα ἐπαγγέλματα. Ἦτο (ἂς εἶναι μοναχή της!) ἀπ᾽ ἐκείνας ποὺ δὲν ἔχουν στὸν ἥλιο μοῖρα. Ἡ γειτόνισσα τὸ Ζερμπινιὼ ᾤκτειρε τὰς στερήσεις τῆς γραίας καὶ τῶν δύο ὀρφανῶν, ἀλλὰ μήπως ἦτο καὶ αὐτὴ πλουσία, διὰ νὰ ἔλθῃ αὐτοῖς ἀρωγὸς καὶ παρήγορος; |
Ανήκω σε μία γενιά, που ίσως είναι η τελευταία που πρόλαβε να γευτεί, να νιώσει, να βιώσει την βαριά σκιά του πατέρα στο σπίτι. Μεγάλωσα σε μία εποχή που την χαρακτήριζε η –ας μου επιτραπεί το αδόκιμο της φράσης- η ευλογημένη έλλειψη κάποιων αγαθών, που σήμερα υπερεκχειλίζουν στα σπίτια μας.
EXECUTIVE SUMMARY: Reports emerged recently suggesting that Iran-backed forces are closer to controlling the Syria-Iraq border. This would mean Tehran will now be able to link up with its Lebanese proxy, Hezbollah. If this scenario is correct, after 12 years of conflict in Iraq and another conflict in Syria, Iran is steadily transforming into a more powerful geopolitical player whose influence will be projected hundreds and maybe thousands of kilometers beyond its borders.
Read more: BESA-By Emil Avdaliani: Iran and the New Land Corridor
Προς: Τον Φίλτατο Τάσο Μπασαρά
Ο ενανθρωπήσας Θεός 
Προοίμιο
Ζούμε στην εποχή της κατανάλωσης, για να μη πούμε της υπερκατανάλωσης. Όλοι μιλάμε για παραγωγή και κατανάλωση. Ζούμε για να καταναλίσκουμε. Ο άνθρωπος έγινε πια «καταναλωτής» και πελάτης. Τελικά, αριθμός. Στο κυνήγι της ευδαιμονίας, της ευτυχίας που εκφράζεται με τον ηδονισμό παρασυρόμαστε εκόντες –άκοντες στη δημιουργία της νοοτροπίας: «ξοδεύω επομένως υπάρχω». Χρειαζόμαστε παραγωγή προϊόντων. Από τη στιγμή που αποκτήσουμε ένα προϊόν εμφανίζεται η ανάγκη κάποιου άλλου. Η δημιουργία, όμως, νέων αναγκών, που αναδύονται από την πρόκληση εσωτερικών μας επιθυμιών μάς οδηγούν σε φαύλο κύκλο αναζήτησης. Πάμπολλες ανάγκες εξυφαίνονται μέσα σε συναισθήματα ζήλειας, πόνου, κορεσμού, αντιπάθειας και ανταγωνισμού. Η «διαφήμιση» δεν σε αφήνει να σκεφτείς, εάν την έχεις την ανάγκη. Μας την επιβάλλει η μόδα, ο συρμός, η προβολή, οι «ειδήσεις». Το φυλλάδιο κάτω από την πόρτα σου, στο γραμματοκιβώτιό σου. Βομβαρδισμός πληροφοριών για το καλό σου. Δεν μας αφήνουν να πλήξουμε. Αλλά και δεν μας αφήνουν να σκεφτούμε. Μας χρειάζονται όλα αυτά τα προϊόντα; Καλύπτουν άραγε ουσιαστικές ανάγκες μου; Μπορώ να τα αποκτήσω ή ένα μεγάλο μέρος της δυστυχίας μου οφείλεται σε μια τεχνητή έλλειψη;
Read more: Δημήτρης Κ. Μπάκας: ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ, Η ΑΡΕΤΉ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΥ ΜΕΤΡΟΥ
Page 84 of 106
