Εις το βουνό ψηλά εκεί
είναι εκκλησιά ερημική
το σημαντρό της δεν χτυπά,
δεν έχει ψάλτη ούτε παπά.

Ενα καντήλι θαμπερό,
και ενα πέτρινο Σταυρό,
έχει στολίδι μοναχό,
το εκκλησάκι το φτωχό
Και ο διαβάτης σαν περνά,
στέκεται και το προσκυνά,
και με ευλάβεια πολλή
τον άσπρο του Σταυρό φιλεί!
(Λαικό άσμα)

Στην Περιστέρα, γενέτειρα του πατέρα του Κωνσταντίνου, στο όμορφο εξωκκλήσι του Αγίου Ιωάννη Προδόμου και με τη σεμνή παρουσία των τοπικών θεσμών, των συγγενών, των φίλων και όλων των συντοπιτών πραγματοποιήσαμε το ετήσιο μνημόσυνο του Κωνσταντίνου μας, με ευλάβεια μετά τον πανηγυρικό Εσπερινό.

Μετά το πέρας του Εσπερινού και του Μνημοσύνου ακολούθησαν η αρτοκλασία και λιτό νηστίσιμο δείπνο.
Στην αποφώνηση του ο εκπρόσωπος του επισκόπου Σταγών, ευχαρίστησε την οικογένεια του Αναστασίου Μπασαρά για την συνεισφορά του στον πανηγυρικό Εσπερινό και ιδιαίτερα για την ανέγερση του μεγάλου λευκού Σταυρού, που θα αποτελεί τοπόσημο στην περιοχή και θα φωτίζει κάθε διαβάτη με τις αρχές της ορθοδοξίας.

Ο Αναστάσιος Μπασαράς, στην αποφώνησή του, αφού ευχαρίστησε τις θεσμικές αρχές (Επίσκοπος Σταγών, Δήμαρχος Καλαμπάκας κ. Σινάμης, Βουλευτής κ. Βλαχογιάννης) και όλους τους συντοπίτες και φίλους, ετόνισε:
'Η σύζυγός μου Λίνα, ο γιος μου Γιώργος και εγώ είμαστε βαθειά συγκινημένοι και σας ευχαριστούμε από καρδιάς! Από την εποχή που υπηρετούσα στο Βίτσι, Ραντάρ της Πολεμικής Αεροπορίας και έβλεπα από την κορυφή τον μεγάλο Σταυρό της Φλώρινας, είχα σαν όραμα μια μέρα να εγείρω ένα μικρότερο ανάλογο στο χωριό μου.
Η πρόωρη αιώνια πτήση του Κωνσταντίνου μας, ένα χρόνο πριν αυτή τη μέρα, μαζί με την μεγάλη αγάπη στον τόπο μου και στις αρχές της χριστιασονύνης άναψαν το φυτίλι της ανέγερσης.
Οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι, και όπως στην αρτοκλασία λίγο πιο πριν δώσαμε πλάτη ο ένας και η μία στον άλλον, Να αγαπάμε αλλήλους. Εγώ σας αγαπώ.'