Mε μια πρώτη ανάγνωση και μελέτη βιβλίων, συγγραμμάτων και αναλύσεων, στην προσπάθεια κατανόησης της έννοιας της στρατηγικής, συναντούμε πολλές και διαφορετικές απόψεις. Παράλληλα η συνεχιζόμενη φιλολογία γύρω από την σημασία της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) καθιστά την έννοια αυτή όλο και πιο επίκαιρη, δεδομένων των εξελίξεων στην περιοχή μας αλλά και του γεγονότος ότι είμαστε από τις λίγες χώρες που δεν την έχουμε οριοθετήσει.
Η (αυθ)υπέρβαση της ιστορίας, ως μέσο εξομάλυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων που διαλαλούν ορισμένοι, δεν συνάδει με τον καλπάζοντα τουρκικό αναθεωρητισμό.
Το επόμενο έτος θα εορτάσουμε τα 200 χρόνια από την έναρξη της Επανάστασης του 1821. Ήδη, έχουν ξεκινήσει τα «προεόρτια» σχετικά με την ιστορική αποτίμηση του, ούτως ή άλλως και όχι μόνο για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, πολύ σημαντικού ιστορικού γεγονότος. Πριν δύο περίπου εβδομάδες, η Τουρκία πανηγύρισε την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, την αποφράδα Τρίτη 29η Μαΐου 1453. Οι εγχώριοι πολιτειακοί και πολιτικοί παράγοντες δεν ασχολήθηκαν πρωτογενώς, με το συγκεκριμένο τεραστίων ιστορικών διαστάσεων γεγονός για τον ελληνισμό και γενικότερα, αλλά δευτερογενώς τοποθετήθηκαν λόγω του αισθητικού περιεχομένου των τουρκικών εορταστικών εκδηλώσεων. Για ένα σημαντικό τμήμα του πολιτικού συστήματος και της διανόησης, το Βυζάντιο μόνο οριακά και με αρνητικό πρόσημα σχετίζεται με την ιστορική πορεία του ελληνισμού. Ευτυχώς(sic), το άγχος του ιστορικά υποδεέστερου να θριαμβολογήσει για το κατόρθωμά του καθώς και οι παρούσες γεωπολιτικές του αξιώσεις, μας αναγνώρισε ως τους ηττηθέντες μεν, αλλά απογόνους δε, της αποστεωμένης αυτοκρατορικής δομής που κατέκτησε.
Read more: Χρήστος Ζιωγας*: Η ερμηνεία της Επανάστασης ως διαμορφωτικός παράγων πολιτικής
