Η πένα, είναι η γλώσσα του νου και της ψυχής, αλλά και το ισχυρότερο σπαθί.

Της πένας η μαγεία είναι από τα πιο δυνατά διεγερτικά των συναισθημάτων, ανέφερε η κ. Μιράντα Παπασταύρου, πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Οικογενειών Πεσόντων Αεροπόρων, κατά την απονομή της τιμητικής πλακέτας του Συλλόγου στον υποφαινόμενο, για την « υμνωδία μου », όπως είπε, προς τους πεσόντες Αεροπόρους, υπό τον τίτλο « Τάφος Γενναίων», που κρίθηκε άξια τιμής Ηρώων, των Ηρώων Αεροπόρων μας.

Αξιότιμη κ. Μιράντα Παπασταύρου, Πρόεδρε του Συλλόγου και αξιότιμες κυρίες Μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, του Συλλόγου, σας ευχαριστώ πολύ, για την μεγάλη τιμή που μου κάνατε.

Κάθε τιμή όμως και κάθε έπαινος, αξίζει σε Σας.
Σε Σας, γιατί Εσείς ήπιατε το πικρό ποτήρι της θυσίας των συζύγων σας.
Σε Σας, γιατί Εσείς, ποτίζετε κάθε μέρα με δάκρια το δέντρο της ελευθερίας της Πατρίδας μας. Κάθε τιμή και κάθε έπαινος, μέριμνα και συμπαράσταση, αξίζει στα παιδιά σας, παιδιά Ηρώων. Παιδιά Ηρώων Αεροπόρων, που πρόσφεραν τη ζωή τους,στον βωμό του καθήκοντος, στην Αεροπορία και την Πατρίδα. Τέκνα Ηρώων Αεροπόρων εστέ ΥΠΕΡΗΦΑΝΑ!
Οι δικοί σας Πατέρες, τους αιθέρες τής Πατρίδας μας φρουρούν. Οι δικοί σας Πατέρες Αετοί, « έχουν πάψει να είναι θνητοί ». Οι δικοί σας Πατέρες, έχουν περάσει στην αιωνιότητα! ΤΙΜΗ και ΔΟΞΑ σε Σας ήρωες Αεροπόροι μας, που με τη θυσία σας, αφήσατε σε μας τους ουρανούς ελεύθερου.
Ευχαριστώ πολύ τους πολλούς φίλους μου, που με τιμούν με την παρουσία τους και ζητώ συγνώμη από τους πολλούς άλλους, που δεν είχα την δυνατότητα να καλέσω.
Ευχαριστώ πολύ τους συγχωριανούς μου και τον Ναύαρχο του χωριού μου, αγαπητό μου Βασίλη Μπουρνιά. Ευχαριστώ πολύ τους πολλούς φίλους συναδέλφους μου. Ευχαριστώ τους συμμαθητάς μου συναδέλφους και τον συμμαθητή μου από την Ευελπίδων, Στρατηγό, αγαπητό μου Γιάννη Κακουδάκη. Ιδιαιτέρως ευχαριστώ την Αξιότιμο κ Ευγενία Κατούφα, Δημοτική Σύμβουλο, του Δήμου Χαλανδρίου, του οποίου και εγώ είμαι κάτοικος και Δημότης, προισταμένη των τριών ΚΑΠΗ του Δήμου. Με χαρά δε σας ανακοινώνω κ. Κατούφα, ότι το αίτημά μου, για μία δωρεάν επίσκεψη και ξενάγηση των τριών ΚΑΠΗ στο Πολεμικό Μουσείο, έγινε δεκτό, από τον Πρόεδρο του Πολεμικού Μουσείου και τον ευχαριστώ πολύ. Όλως ιδιαιτέρως και με μεγάλη χαρά καλώς ορίζω, τον εκπρόσωπο του κ. Ναυάρχου, Ταξίαρχο της Αεροπορίας κ. Παναγιώτη Γεωργόπουλο. Επί τη ευκαιρία, για άλλη μία φορά να ευχαριστήσω τον πρόεδρο του Πολεμικού Μουσείου, Ναύαρχο κ. Αθανάσιο Παναγόπουλο, ο οποίος έκρινε, μαζί με τα άλλα Μέλη του ΔΣ του Πολεμικού Μουσείου, ένας εκ των οποίων είναι ο Ταξίαρχος κ. Παναγιώτης Γεωργόπουλος, τα λόγια μου υπό τον τίτλο, Τάφος Γενναίων, ΛΟΓΙΑ ΑΞΙΑ ΤΙΜΗΣ ΗΡΩΩΝ και τοποθέτησαν την μαρμάρινη στήλη, σε περίοπτη θέση, επισκέψιμη από το κοινό, τιμώντας όχι μόνον εμένα, αλλά και την Αεροπορία ολόκληρη!
Αξιότιμη κ. Μιράντα Παπασταύρου, Πρόεδρε και Αξιότιμες κυρίες, Μέλη του ΔΣ του Συλλόγου, Αγαπητοί μου προσκεκλημένοι, φίλοι μου συγχωριανοί και Αγαπητέ μου Ναύαρχε, Βασίλη Μπουρνιά, φίλοι μου συνάδελφοι, αγαπημένοι μου συμμαθητές συνάδελφοι, Στρατηγέ μου, κ. Γιάννη Κακουδάκη, Αξιότιμη κ. Ευγενία Κατούφα, Δημοτική Σύμβουλος, του Δήμου Χαλανδρίου, Αξιότιμε Ταξίαρχε της Αεροπορίας, κ. Παναγιώτη Γεωργόπουλε.
Η σημερινή μέρα είναι μια μέρα διαφορετική.
Η σημερινή μέρα, πέντε Ιουνίου, είναι μια μέρα συγκινητική. ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΙΜΗΣ!
Μια μέρα τιμής για μένα, για λόγια άξια τιμής Ηρώων. Τιμής Ηρώων Αεροπόρων. Τιμής φίλων, συγχωριανών, γνωστών και συγγενών και αμέτρητων συνανθρώπων μου, που μπόρεσα να πω ή να γράψω δυό λόγια αποχαιρετισμού. Δυό λόγια τιμής για αυτούς που έφευγαν και παρηγοριάς για αυτούς που έμεναν!
Η σημερινή μέρα, 5 Ιουνίου, είναι μέρα τιμής Τέκνων Ηρώων Αεροπόρων!
Η πλακέτα που μου απονεμήθηκε σήμερα, είναι μεγάλης, μεγίστης τιμής!
Αυτή η πλακέτα έχει μεγάλη, μεγίστη αξία για μένα.
Αυτή η πλακέτα είναι ότι καλύτερο, μου προσφέρθηκε στην Αεροπορική μου καριέρα, ότι καλύτερο μου προσφέρθηκε σε όλη μου τη ζωή.
Αυτή η πλακέτα είναι ανεκτίμητης αξίας για μένα. Αισθάνομαι αγάπη, ευγνωμοσύνη σε αυτούς που μου την πρόσφεραν.
Αυτή την πλακέτα, αισθάνομαι την ανάγκη να τη μοιραστώ με όλους όσους αγαπάω, με όλους εσάς.
Με όλους όσους αγάπησα και δεν χάρηκα.
Φίλους, γνωστούς, συγγενείς και προ πάντων με συναδέλφους. Χαρίζω, προσφέρω λοιπόν αυτή την πλακέτα, σε όλους εσάς που αγάπησα και στις δύο μου μεγάλες αγάπες της ζωής μου, την Αεροπορία και το χωριό μου Βουνάρια και ιδιαιτέρως, σε εκείνους που αγάπησα και δεν χάρηκα, στους Ήρωες συναδέλφους μου Αεροπόρους, στους ΕΝΔΕΚΑ συμμαθητάς μου, συναδέλφους Αεροπόρους που πρόσφεραν την ζωή τους στην Αεροπορία και την Πατρίδα ! ΑΘΑΝΑΤΟΙ !
Πέντε Ιουνίου, 5 Ιουνίου σήμερα. ΕΠΕΤΕΙΟΣ του γάμου μου. Τι σύμπτωση. Χαρίζω επομένως πρωτίστως την απονεμηθείσα πλακέτα, στην αγαπημένη μου σύζυγο Χρυσούλα και στα λατρεμένα μου παιδιά, Άννα, Δέσποινα και Δημοσθένη, στον γαμπρό μου Νίκο, στην νύφη μου Τάμαρα και στη μικρή μου εγγονούλα. Και λόγω της σύμπτωσης αυτής συνέλαβα την καταπληκτική ιδέα! Να καθιερωθεί η ημερομηνία 5 Ιουνίου σαν Ημέρα Τιμής,
Καθιερώνεται λοιπόν η 5η Ιουνίου σαν Ημέρα Τιμής, Ημέρα Επετείου, Ημέρα Γιορτής για ΌΛΟΥΣ μας !ΝΑ ΜΑΖΕΥΟΜΑΣΤΕ, ΒΛΕΠΟΜΑΣΤΕ, ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ
Να μαζευόμαστε οι συγχωριανοί ΒΟΥΝΑΡΑΙΟΙ και όχι μόνον, να βλεπόμαστε, να χαιρόμαστε και να θυμόμαστε, ότι όσους φίλους και να κάνεις στη ζωή σου, καλύτερους από τους συγχωριανούς σου, που είδες και γνώρισες από τα πρώτα χρόνια της ζωής σου, δεν θα βρεις !
Να μαζευόμαστε οι συνάδελφοι συμμαθηταί και όχι μόνον, να βλεπόμαστε, να χαιρόμαστε και να θυμόμαστε ότι κάποτε εικοσιπεντάχρονα παιδιά, σχίζαμε τους αιθέρες με τα αεροπλάνα τα μαχητικά ! Τώρα, χωρίς φτερά, απόστρατοι κι απόμαχοι, γέροι με κάτασπρα μαλλιά, με περασμένες δόξες τις μέρες μας περνάμε και με τα όνειρα, εκείνα τα παλιά!!!

Λόγια Τιμής
Εισερχόμενος στο Πολεμικό Μουσείο, έκλινα αριστερά και σε λίγα βήματα βρέθηκα μπροστά στη μαρμάρινη στήλη, με τον τίτλο, « Τάφος Γενναίων», που πρόσφερα στο Μουσείο. Αρχίζοντας να διαβάζω, τα λόγια που έχω γράψει επάνω, λόγια ψυχής, λόγια τιμής και ευγνωμοσύνης, λόγια φόρου τιμής, δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ.
Ρίγη συγκινήσεως διαπέρασαν το σώμα μου. Στάθηκα προσοχή. Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό μου. Συγκινήθηκα, έκλαψα. Ευγνωμονώ τον εαυτό μου, που μπόρεσα και έβγαλα από τα βάθη της ψυχής μου, λόγια άξια τιμής για ήρωες συναδέλφους μου ! Ευχαριστώ τον πρόεδρο και τα μέλη του συμβουλίου, του Πολεμικού Μουσείου, που έκριναν, ότι τα λόγια μου, είναι άξια τιμής για ήρωες, που πρόσφεραν την ζωή τους για την Πατρίδα και τοποθέτησαν την στήλη αυτή σε χώρο επισκέψιμο για το κοινό.
Αγαπητοί επισκέπτες, διαβάζοντας τα λόγια αυτά, αφήστε να κυλήσει ένα δάκρυ, σαν ελάχιστος φόρος τιμής και ευγνωμοσύνης για τους Ήρωες αυτούς. Τους αιθέρες της Πατρίδας μας ΑΥΤΟΙ φρουρούν!
Παιδιά, εγγόνια και απόγονοι των ηρώων αυτών, ΕΣΤΕ ΥΠΕΡΉΦΑΝΟΙ!
Απόγονοι ΗΡΩΩΝ, που πέρασαν στην αιωνιότητα και γράφτηκαν στο ΠΑΝΘΕΟΝ των ηρώων της Πατρίδας μας, δεν δακρύζουν, ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΥΟΝΤΑΙ !
Για άλλη μια φορά : ΤΙΜΗ και ΔΟΞΑ σε σας Ήρωες ΑΕΡΟΠΟΡΟΙ μας, που με την θυσία σας, αφήσατε σε μας, τους Ουρανούς ελεύθερους.

Τάφος Γενναίων
Τάφος γενναίων Αεροπόρων, οι οποίοι πρόσφεραν την ζωή τους στην Πατρίδα, είναι ολόκληρη η Ελλάδα μας.
Στο ετήσιο μνημόσυνο για την θυσία τους, ρίγη συγκινήσεως σε πλημμυρίζουν, το στήθος σου πάει να σπάσει από συναισθηματική φόρτιση, τα μάτια σου βουρκώνουν και ένα δάκρυ κυλάει στο πρόσωπό σου. Ένα ανεξέλεγκτο δάκρυ, που σε ανακουφίζει από τον ασφυκτικό κλοιό της συγκίνησης, γιατί αισθάνεσαι το δάκρυ σου αυτό, σαν ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης προς τους αξέχαστους Αεροπόρους.
Αεροπόρους συναδέλφους, Αεροπόρους συμμαθητές και φίλους, που τους είχαμε πλάι μας και τους χάσαμε από την μια στιγμή στην άλλη. Πετούσαμε μαζί και σε μια πτήση δεν γύρισαν πίσω, έμειναν στους ουρανούς να φυλάνε αιώνια τους αιθέρες της Πατρίδας μας. Πρόσφεραν στην Πατρίδα μας τη ζωή τους. Έγιναν ήρωες! Γράφτηκαν στο πάνθεον των ηρώων της Πατρίδας μας. Πέρασαν στην αιωνιότητα. Έγιναν αθάνατοι. «Θνητοί, τοις αθανάτοις, γόνυ κλίνατε»
«Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος»
Για σας ήρωες Αεροπόροι μας, τάφος σας, δεν είναι κάποια κορυφή βουνού, κάποιος πυθμένας θάλασσας ή κάποιο άγνωστο μέρος, που δεν βρήκανε οι δικοί σας, ούτε εμείς οι συνάδελφοί σας. Τάφος σας είναι η Πατρίδα μας! Τάφος σας είναι ολόκληρη η Ελλάδα μας!
Η μνήμη σας, δεν θα ζει όσο θα ζουν τα παιδιά σας, τα εγγόνια σας, οι απόγονοί σας ή εμείς οι συνάδελφοί σας Αεροπόροι. Σεις, θα ζείτε, όσο θα ζει η Πατρίδα μας, η Ελλάδα μας.
Σεις, αθάνατοι Αεροπόροι μας, θα ζείτε αιώνια, γιατί αιώνια θα ζει η Ελλάδα μας!
Κάθε κορυφή βουνού, κάθε πυθμένας θάλασσας και κάθε μέρος, κομμάτι γης, θα αγγέλλει σε εμάς και σε όλους τους απογόνους σας, ότι, «τήδε κείσθε, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι!»
Απόγονοι των Ηρώων αυτών, εστέ ΥΠΕΡΉΦΑΝΟΙ!
Τέκνα Ηρώων Αεροπόρων, που πρόσφεραν την ζωή τους για την Πατρίδα μας, εστέ ΥΠΕΡΉΦΑΝΑ !
Οι δικοί σας Πατέρες, τους αιθέρες της Πατρίδας μας φρουρούν
Οι δικοί σας Πατέρες Αετοί, «έχουν πάψει να είναι θνητοί»
Οι δικοί σας Πατέρες, έχουν περάσει στην αιωνιότητα
ΤΙΜΗ και ΔΟΞΑ σε Σας, ήρωες Αεροπόροι μας, που με την θυσία σας, αφήσατε σε εμάς, τους ουρανούς ελεύθερους!

*Σάκης Μαρκόπουλος, Ανώτατος Αξιωματικός ΠΑ ε.α., 31 Σειρά Ιπταμένων