Τις προηγούμενες εβδομάδες γίναμε μάρτυρες μιας και όχι τόσο αναπάντεχης κίνησης των Τούρκων, αυτής της μετατροπής της από χριστιανικού ναού (μουσείου) σε τζαμί. Αυτό από μόνο του δεν είναι κάτι καινούριο μιας και ακολουθούν την τακτική αυτή από πάντα.
Όταν όμως πρόκειται για την Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης, τότε το θέμα τίθεται στο επίκεντρο της προσοχής. Ακούστηκαν και γράφτηκαν διάφορα από ειδικούς και μή. Για να μιλήσουμε και να προασπιστούμε το ποιόν του της Αγίας Σοφίας είτε σε προσωπικό είτε σε εθνικό, αλλά ακόμη και σε διεθνές επίπεδο, οφείλουμε πρωτίστως να λάβουμε υπόψιν μας κάποιες πτυχές του θέματος που είναι άγνωστες στο ευρύ κοινό αλλά και στους πολιτικούς κύκλους.
Το συμφέρον της Ελλάδας άπτεται με τη μη εφαρμογή του τουρκολιβυκού μνημονίου. Κάτι που προς ώρας δεν φαίνεται πιθανό
Η ομοιότητα του διεθνούς συστήματος με σκακιέρα έχει να κάνει με το ότι η δράση του ενός καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την αντίδραση του άλλου. Αυτό φαίνεται πως ισχύει και στην Ανατολική Μεσόγειο και δη στη Λιβύη, «θέατρο» άμεσου ενδιαφέροντος για την Ελλάδα.
Οι εξελίξεις στην βορειοαφρικανική χώρα δεν βαίνουν προς την επιθυμητή κατεύθυνση, επηρεάζοντας άμεσα την Αθήνα.
Η σύμπραξη της Τουρκίας με την διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Τρίπολης και η σύναψη του τουρκολιβυκού μνημονίου, στο οποίο περιγράφεται ο καθορισμός θαλάσσιων ζωνών, καταπατά ευθέως τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, σπάζοντας στη «μέση» την υφαλοκρηπίδα της Κρήτης.
«Το αιμοβόρο σχέδιο του Χάφταρ έλαβε τέλος», είχε αναφέρει η ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, μετά τους σφοδρούς βομβαρδισμούς της Τρίπολης που πραγματοποιήθηκαν το περασμένο Σαββατοκύριακο από τις δυνάμεις του Λίβυου στρατάρχη.«Σαράντα εννιά χρόνους κρατάω το τουφέκι στο χέρι και πολεμώ υπέρ πατρίδος». Αυτό απάντησε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στον Αναστάσιο Πολυζωίδη, όταν ρωτήθηκε τι επαγγέλλεται, κατά την ακροαματική διαδικασία του στο Ναύπλιο το 1834. Όμως τα 49 αυτά χρόνια ανεκτίμητης προσφοράς στον Εθνικό Αγώνα δεν ήταν ικανά για να τον κρατήσουν μακριά από τη δικαστική δίωξη. Μια στιγμή εθνικής παραφροσύνης…